Qemli sozler
Qemli sozler axtarışındasınızsa, doğru ünvandasınız.
Bəzən mahnıya başlayarsan, amma düşündüyün üçün onu dinləyə bilmirsən.
Özümü qüssəli və küsmüş hiss edirəm, göyü itirmiş quş kimi.
Sözlərim kədərlidir, ümidlərim kədərlidir, həyatım kədərlidir…
Sən böyük sehrbaz idin, hətta məni itirdin!
Əzab çəkməyən ruh xoşbəxtliyi anlamaz.
Ona hamıdan daha yaxın olmaq istəyirsən, amma bəzən ona yalnız uzaqdan baxa bilərsən.
Sevmək bəzən ağrıya səbəb olur.
Təsəvvür edin, nə qədər ağrılıdır, sevirsən, amma başqası səni qucaqlayır!
Kaş ki, məni insanların əvəzinə dünya ilə alverəydin.
Sevgi iki nəfər üçün bir oyundur. Yaxşı həmişə itirir.
Aşiqlər qədrini bilsəydilər, bu dünya cənnət ola bilərdi.
Birini unutmaq istəyirsinizsə, yavaş-yavaş edin. Çünki başın vaxtsız öldürdüyü insanlar birdən-birə qəlblərdə dirilirlər.
Bir az kədər, bir az inciklik, bir az yorğunluq… Hər şeydən bir az var, amma sən yoxdur!
Heç vaxt heç kimi sevməməlisən ki, yorğan altında sürünüb göz yaşlarını pijama qollarınla siləsən!
Əvvəlcə sevdiyiniz insan sizi tərk edir, sonra yuxunuz! Gözləyirsən, amma nə sevgilin, nə də yuxun geri dönməyəcək!
Göy günəşli olsa belə, sənsiz qaranlıqdayam.
Sözlər az olduğu üçün hər şeyi izah edə bilmirəm.
Məncə həyatın mənası harasa kədərlə baxmaqdır!
Mən qeyri-mümkün şeyləri xəyal edirdim, indi içimdə böyük bir boşluq var.
İnsanlar layiq olmadıqları şeyləri yaşayanda ümidləri qırılır.
Mən görürəm ki, kədərli insanlar həmişə layiqli insanlardır!
Əvvəlcə ürəyini qırırlar, sonra heç nə olmamış kimi davranırlar.
Qəmli bir göyərçin uçdu ürəyimizdən, heç kim bilmirdi bu sevgidir.
Bəzən xəyallara dalıram. Canım, mən zalım dünyaya qayıtmaq istəmirəm.
Ürəyim narahat olma, deyirlər hər şeyin öz sırası var, sənin də növbə mütləq gələcək!
Kədərim gecələr artır, bilmirəm niyə!
Gözlərimdən axan yaşların acısı, ruhumda qalan yaşların yanında heç nə deyil!
Ayaqlarımız bu yalançı dünyanın kəndirlərinə ilişib, qaçmaq istəyərkən dolanırıq.
Saxta təbəssüm yaratmaq, niyə əsəbiləşdiyinizi izah etməkdən daha asandır.
Ürəyim necə döyünəcəyini unudub, sözlərim içimdən tökülür, gözlərim həyata ölü kimi baxır.
Hamı deyir ki, kədərlənmə, heç kim məni niyə kədərləndirdiklərini soruşmur!
Əslində məni kədərləndirən ən böyük şey; Özümüzə vurduğumuz ağrı!
Düşünürəm ki, ruhum istefa verdi! Bu günlərdə heç bir işim yoxdur!
Dost kimi görünənləri bir-birindən ayırsaydıq, bu qədər kədərlənməzdik.
Bəzən insan öz arzularından, ümidlərindən, təcrübələrindən yorulur.
Kədərlənirəm, əsəbiləşirəm… Əvvəla özümə, sonra mənə bu hissləri yaşadan hər kəsə…
Bəzi insanlara duyduğum sevgiyə görə çox təəssüflənirəm. Bir səki daşına bu qədər sevgi versəm, güllər açardı.
Heç kimin onları kədərləndirə bilməyəcəyini düşünən insanlar bu həyatın ən kədərli insanlarıdır!
İçimdə çox ağrıyan yerlər var, amma heç kimə harada olduğunu göstərə bilmirəm.
Bəzən ümidlərini basdırıb üstünə torpaq atmalısan.
Etibar etdiyiniz insanların hamıdan çox incitməsinə alışsanız yaxşı olar! Həyat elə bir şeydir ki, insana qışqıraraq susmağı öyrədir. Bəli, əlvidalar incidir, amma bəzən ayrılmalısan. Bəzən ürək səssizcə ağlar, amma gözlərdən yaş axmaz. Yara sağalsa belə, çapıq qalır. O yara bizimlə böyüməyə davam edir.
Düşünürəm ki, həyat tənhadırsa, yaşamağın mənası yoxdur.
Hamının pıçıltısını eşidirəm, amma qışqırıqlarımı heç kim eşitmir.